Ang tinubuang-bayan ay nagbibigay sa isang tao ng isang pangmatagalang pakiramdam ng isang mahinahon, mapagmahal na tahanan. At madalas na tinawag ng mga tao ang kanilang sariling wika ang wikang kanilang kinakausap sa kanilang mga mahal sa buhay.
Walang malinaw na konsepto ng "katutubong wika" sa modernong sosyolohistika at etnolohiya. Mayroong maraming magkakaiba, kung minsan ay tumututol sa mga interpretasyon ng term na ito. At ang pag-aaral ng kahulugan na naka-embed sa konsepto ng "katutubong wika" ay matagal nang naging interdisiplinary.
Ang mga hindi pagkakaunawaan sa pagitan ng mga siyentipikong lingguwistiko ay mas panteorya sa kalikasan, dahil sa pagsasanay, mas tumpak, sa buhay, ang lahat ay napakalinaw. Karamihan sa mga tao ay itinuturing na kanilang wika ng ina ang isa na sinasalita ng kanilang mga magulang.
Ang pinakamalapit sa mga tao ay ang wika ng ina. Ang isa na sinisipsip ng sanggol na may gatas ng suso. Sa kung saan sa unang pagkakataon binibigkas niya ang dalawang pinakamahalagang salita: "ina" at "tatay." Tinatawag ito ng mga siyentipiko na isang wikang natutunan sa pagkabata nang walang espesyal na pagsasanay. O ang unang katutubong wika.
Pagkatapos ang bata ay pumapasok sa paaralan at nagsisimulang makatanggap ng kaalaman. Ang mga guro, bilang panuntunan, ay nagsasalita at nagsasagawa ng mga aralin sa wika ng estado ng bansa kung saan nakatira ang tao. Ang lahat ng mga aklat-aralin at mga pantulong sa pagtuturo ay nakasulat dito.
Ang ganitong wika ay pangkaraniwan sa mga mag-aaral at matatanda sa paligid ng bata. Ito ay sinasalita ng mga negosyante at mga dokumento ay inilabas. Sa wikang ito, ang kanyang pangalan at apelyido ay ipinasok sa pasaporte nang maabot ang pagiging may edad.
Karamihan sa oras na nagsisimula ang isang tao na magsalita ng wikang ito, kahit na sa bahay ay nagsasalita sila ng isa pa. Tinatawag siya ng mga siyentipiko na pangalawang katutubong sa tao. Ang mga kaso ay inilarawan kapag ang unang katutubong wika sa buhay ay nagbabago sa isa na kadalasang ginagamit ng mga tao.
Ang pangalawang opinyon ay bumabalot sa katotohanan na para sa karamihan ng wika ng ina ay nagiging wika na sa tingin nila. At nagsusulat din at nagsasalita sila nang walang kahirap-hirap. Ito ang pangunahing wika para sa komunikasyon at mga aktibidad sa lipunan. Tumawag ng kanyang mga siyentipiko ang unang wika, samakatuwid nga, ang wika kung saan umaayon ang isang tao sa nakapalibot na lipunan.
Ang mga tao ay maaaring gumana nang malalaman ang unang wika kahit na mas mahusay kaysa sa kanilang unang wika ng ina, ngunit sa parehong oras ay nakatali nang mas tiyak sa isang natutunan nilang magsalita.
Ang pangatlong interpretasyon ng salitang "katutubong wika" ay ang pahayag na ang wika ng kanyang mga ninuno ay magiging katutubong sa isang tao. Ang wika na nagpapakilala sa pagmamay-ari nito sa isang partikular na pangkat etniko, nasyonalidad.
Ang mga pagkakaiba sa pagitan ng mga termino ng mga linggwistiko ay napaka-di-makatwiran, habang para sa isang simpleng tao, ang wika ng ina ay palaging ang pinakamamahal niya. Ang mga ugali ng mga tao ay nagbabago sa paglipas ng panahon at mga pangyayari, ngunit mas madalas ang mga kagustuhan kaysa hindi mananatiling pareho.
